Op Instagram schrijf ik iedere dag een verhaaltje van mijn reis. Hier plaats ik wat foto’s bij. Dit vind ik een leuke manier om later mijn reizen nog eens terug te zien. Maar zo kunnen mijn volgers ook mijn reis meebeleven. Meestal plaats ik dit op de dag zelf, maar soms ook later. Waarom deze verhalen en foto’s ook hier plaatsen? Dat is makkelijker dan mijn Instagram doorzoeken, als je informatie over deze reis zoekt. Natuurlijk zijn jullie altijd welkom om mijn hele Instagram te doorzoeken!

Hieronder vinden jullie mijn verhalen en foto’s van The West Highland Way die op Instagram staan. Deze wandeling heb ik in de zomer van 2022 gelopen.

Dag 1 - 17,4 km

De eerste dag begon met het afgeven van mijn bagage. Tussen 8 en 9 kon dit bij het station. Aangezien ik al vanaf 3 uur ieder half uur op mijn mobiel keek of ik niet door mijn wekker was heen geslapen, was ik daar natuurlijk ruim op tijd. Met de wijze woorden 'In Scotland you have to prepare for rain, and if it doesn't rain, that's a bonus!' ging ik op pad. Om kwart over 8 startte ik bij de obelisk in het centrum van Milngavie. Het was afwisselend weer tot 11 uur, soms droog, soms wat miezer, soms regen. Mijn jas heb ik een paar keer aangehad toen de regen aanhield. Maar de temperatuur is goed te doen, dus in mijn shirt lopen was veel lekkerder. Tussen 11 en half 2 helemaal droog.
Bij Beech Tree In een stop gedaan voor thee en een Sticky toffee pudding. Ik denk dat ik de komende 3 dagen niet meer hoef te eten. Vlak na deze stop kwam ik bij een ander restaurant/winkel met vegan wraps. Daar 2 van meegenomen. Om 1 uur was ik al bij de camping, snel mijn tent opgezet (het was nog droog, maar niet lang meer). Hier zit ik nu heerlijk in het schuurtje aan een picknicktafel. Ik heb alvast gedoucht, de camping is namelijk helemaal vol vanavond. Één van de wraps opgegeten als lunch (oké, 3 dagen niet eten was dus overdreven), de ander bewaar ik voor vanavond als avondeten.

Dag 2 - 20,6

Aangezien ik het altijd koud heb, zeker in een tent, had ik me goed aangekleed. Met thermokleding aan ging ik in mijn lakenzak en slaapzak. Ik heb het nog nooit zo warm gehad! Eigenlijk gewoon heet. Rond 1 uur heb ik daarom mijn lakenzak eruit gehaald en mijn thermo uitgetrokken. Rond 5 uur toch nog even mijn shirt aan. Vandaag een 'rustige dag ' van 15,5 km, maar wel met een berg erin. Toen ik de berg zag hing er een enorme wolk rond te top, dat wordt mooi uitzicht! 🙈 Maar, naarmate ik dichterbij kwam ging de wolk steeds meer weg. De berg op, wat was dat mooi zeg! Niet te geloven wat een uitzichten. De weg naar beneden was heftig en heel erg druk. Heel veel dagjesmensen die aan die kant, vanaf een parkeerplaats, de berg op en neer gaan.
De mensen die de WHW lopen herken ik nu wel. Iedereen doet hem op zijn eigen manier, qua aantal dagen, waar je overnacht, hoeveel pauze je neemt.
Onderaan de berg is een informatiecentrum, daar krijg ik een stempel op mijn paspoort. Even verderop eet ik een wortel linzen soepje met een glas Noorse RedBull (die had ik zelf meegenomen) Nog iets van 4km volgens de planning. Maar hoe dichter ik bij de 15,5 km kom, hoe meer ik denk dat mijn camping daar niet zal zijn. En nee hoor, wel een andere camping, maar niet die van mij. Ik moet nog 5km verder lopen (op en neer) voordat ik bij mijn camping ben. Maar... Ik heb wel een hele mooie plek! Deze 'camping' heeft, naast 2 'toiletten' en een kraan, niets.
Ik hoopte dat de 5km die ik vandaag extra heb gelopen morgen van de 26km af gaat, maar ik denk het zomaar niet.

38 km gedaan, nog 116 km te gaan!

Dag 3 - 27,6 km

Vandaag ben ik op tijd op pad gegaan. Het wordt, volgens iedereen en mijn boekje, namelijk de langste en zwaarste dag vandaag. En dat was niet gelogen. Vandaag is de dag van de letterlijke ups en downs. En dan niet over makkelijke paden, maar over keien, rotsen, en riviertjes. Ook wel een deel over 'gewoon' pad, maar dat ben ik al weer vergeten.
Onderweg kom ik regelmatig de mensen tegen die ik vaker tegenkom. Dan nemen zij weer eens pauze en dan ik. Gedurende de dag kijken we elkaar steeds vaker aan met een blik van 'waarom doen we dit!?'
Na een tijdje kom ik bij een hotel waar ik wat drink. Vanaf daar nog 10 kilometer. Dat duurde iets meer dan 4 uur... Heel veel sneller was ook niet echt mogelijk. Onderweg zou ik een 'kissing gate' tegenkomen. Dit hield mij op de been, want daar zou toch wel een knappe Schot klaarstaan om mij een kus te geven en te zeggen dat ik het geweldig doe. Helaas, hij stond er niet. Richting het einde, maar toch nog ver van het einde verwijderd kom ik langs een Bothy. Een schuur waar je met je matje in kunt slapen. Daar komt een man naar buiten. Hij had cola, chips, en een chocoladereep te koop. Hij had een dag vrij en had vanochtend alles (100 van ieder) in zijn tas die kant op gelopen. Over het pad waar ik ook over heen ging. Echt respect. Ik ben zo blij dat ik bagagetransport heb. Zou dit anders niet overleefd hebben 😅 10 uur na mijn start was ik eindelijk op mijn eindpunt.
Ik zit nu op de camping in de bar. Iedereen loopt heel erg moeilijk voorbij. Ik denk dat er naast spieren bij een aantal ook wel blaren zijn gekweekt vandaag.

65,6 gedaan - Nog 88,4 te gaan!

Dag 4 - 18,4 km

Hoewel ik niet heel erg vroeg op pad hoefde vandaag stond ik toch op tijd naast mijn bed. Het slapen, of eigenlijk wakker liggen, op mijn matje is niet iets wat ik graag doe. Ik hoor ook al wat leven op de camping komen, dus ik zal niet de eerste zijn.
Nadat ik al mijn spullen weer netjes in mijn tas heb gedaan, en mijn tent heb ingepakt, kan ik mijn tas achterlaten in de daarvoor bestemde schuur. Met mijn kleine tas ga ik op pad.
Een veel makkelijker pad dan gister. Evengoed veel stijgen en dalen, maar niet over rotsen en boomstammen heen hoeven te klimmen scheelt toch wel een hoop 😉
Waar ik de afgelopen dagen veel dezelfde mensen tegenkwam onderweg was dat vandaag niet het geval. Een vader en zoon die ik gister ook de hele tijd tegenkwam zag ik vandaag wel meerdere keren. Dat zij zo vroeg waren gestart was omdat ze vandaag 32km op de planning hadden. Gek dat je onderweg toch een soort 'band' met mensen krijgt.
Bij het middelpunt kom ik weer samen met vader en zoon. Terwijl de vader zijn tas af doet en op de grond zakt om uit te rusten zeg ik dat er een bankje staat. 'yeah, there's a hill in front of it'. Nou, die verhoging nam ik wel om even op het bankje te genieten van het moment. Halverwege!! Mijn momentje vier ik samen met een roodborstje. De hele route huppelt er regelmatig een roodborstje voor me uit. En iedere keer zeg ik: 'Hé, ben je er weer! Wat gezellig'
Een deel van de tocht gaat door een gekapt bos, wat eigenlijk gewoon heel veel boomstronken zijn. Niet heel veel soeps.
Bij een ruïne van een kerk neem ik even pauze voordat ik aan het laatste stuk begin. Rond kwart voor 2 ben ik al bij het hostel. Daar moet ik even wachten, om 2 uur gaat de receptie open en krijg ik de sleutel van mijn kamer. Met een bed. Een echt bed! Nadat ik mijn grote tas uit de daarvoor bestemde schuur haal ga ik eerst even lekker douchen. Net even het dorp ingelopen, maar dat zijn voornamelijk hotels, een tankstation en 2 restaurants. Bij één van de restaurants lekker gegeten.

84 kilometer gedaan - Nog 70 te gaan!

Dag 5 - 0 km

Vandaag een heerlijke rustdag. Vannacht en vanavond slaap ik in een hostel. Even een gewoon bed, en de ruimte om mijn spullen weer op orde te krijgen. Mijn tas haal ik helemaal leeg, ik doe de was, kijk wat ik nog nodig heb qua eten voor de laatste 4 dagen enz. enz. enz. Dit allemaal lekker op een rustig tempo.
Om 9 uur zat ik bij het restaurant aan het ontbijt, waar ook anderen kwamen eten die ik al een paar keer was tegengekomen. Toen ik zei dat ik een rustdag had stonden ze er van te kijken dat ik zo vroeg op was. Zij lopen vandaag weer verder en 9 uur ontbijt is hun normale tijd. Mijn 'rustig aan' is voor anderen best op tijd dus.
Het is heel duidelijk, en leuk, om te zien dat iedereen zijn eigen ding doet tijdens deze tocht. Ik loop in 8 dagen de hele tocht, maar er zijn ook heel wat mensen die het in 5 of 6 dagen lopen. Zij doen dan ook de hele tocht.
Maar bij de start sprak ik mensen die het begin liepen, dan een taxi namen en vervolgens het einde gingen lopen. Mijn zwaarste dag was ook te overbruggen door bijvoorbeeld de watertaxi over Loch Lomond. Ik kampeer met een hostel in het midden. Anderen doen alles met kamperen, anderen nemen een hotel of een huisje. Sommigen slaan alle accommodaties over en zetten hun tent in het wild neer. Je hebt mensen die hun hele hebben en houden meedragen, sommigen die hun bagage laten vervoeren. De meeste mensen wandelen, maar er zijn ook mensen die fietsen of hardlopen.
Er zijn stelletjes, mensen alleen, vriendengroepen, families, oud, jong, ervaren, nieuwkomer. De meeste mensen lopen samen, nog niet zo heel veel mensen alleen tegengekomen.
Het is echt heel leuk dat deze tocht zo open is voor iedereen van elk niveau. En iedereen is aardig tegen elkaar!
Een paar 'bijzondere' mensen die ik ben tegengekomen: Iemand die na the West Highland Way nog de Great Glen Way gaat lopen: nog eens 125km. Met volledige bepakking.
Iemand die eigenlijk niet zo veel tijd had om te praten. Hij had namelijk maar 4 dagen de tijd en hoopte dat het hem zou lukken. Gemiddeld 38km per dag. (In dit terrein heel veel!)

Een man, degene die mij steeds aankijkt met een blik van 'waarom!?', die hem nu met zijn zoon loopt, maar hem al 3x eerder heeft gelopen.
Iemand die mij inhaalde met hardlopen, en later weer terug kwam. Hij deed nu sommige stukken heen en weer, maar had hem al 4x gelopen en 3x hardgelopen. Het snelste wat hij er over gedaan had was 20 uur.
Ik ben erg blij met mijn rustdag 😊 Even een lichamelijke tussenstand: spierpijn heb ik amper. Een beetje stijf als ik even pauze heb gehad, maar dat is snel voorbij. Blaren 0 🤞🏻 Het gaat me beter af dan ik had verwacht met mijn afgetakelde lichaam.
Op de foto's mijn gids, met handige informatie en de kaarten van de route. Daarnaast gebruik ik ook een (gratis) app, die toont waar je bent op de route en in het hoogte profiel!
84 kilometer gedaan - Nog 70 te gaan!

Dag 6 - 15,1 km

Na een heerlijke rustdag ging ik vanochtend weer goede moed op pad. Rond 6 uur was ik wakker, dus besloot ik om gelijk maar uit bed te gaan. Het bij elkaar zoeken en inpakken van je spullen en tas is toch een stuk makkelijker als je in een tent zit. Dan ligt alles bij elkaar. Nu duurde het even, maar om half 8 kon ik gaan lopen. Vandaag een mooi pad, met ook prachtige vergezichten. Met wat stijgen en dalen was ik na 4 uur (pauzes niet meegerekend) al op de plek van bestemming.
Bij een hotel zou mijn bagage afgegeven zijn, en iets verder zit volgens mijn boek een mooie plek om wild te kamperen. Dus eerst de plek van het kamperen maar opgezocht. Zo'n 500 meter na het hotel, net over een brug. Daar heb ik bij stokken en dagtas neergelegd en ben ik terug gegaan naar het hotel. Daar in de schuur nog geen tas, en het hotel/restaurant was nog dicht. Dus weer terug naar mijn plekje en genoten van de zon. Boven mij vloog een zeearend over. Helaas was hij op doortocht en bleef hij niet lang hangen.
Rond 1 uur, toen het restaurant wel open was, weer heen gelopen voor mijn tas. Nog niets in de schuur... Dus toch maar even naar binnen gelopen om te vragen. Zij nemen geen tassen van mijn organisatie meer aan, het werden er te veel, dus iets verder kon ik het bij een huis in een schuurtje vinden. En ja hoor! Daar stond mijn tas netjes. Nadat ik mijn tent heb opgezet op een prachtige plek en heb genoten van de zon en mijn uitzicht, zit ik nu bij het hotel. Hier kan ik vanavond wat eten.

99,1 kilometer gedaan - Nog 54,9 te gaan!

Dag 7 - 12,4 km

Het plekje om wild te kamperen werd aangegeven in mijn reisboek, dat was ook wel te merken. Ik was natuurlijk vroeg aanwezig. Maar tegen de tijd dat het avond was stonden er zo'n 15 tentjes.
Vannacht rond 3 uur hoorde ik een uil roepen. Erg leuk! Rond 5 uur vond de haan dat hij zichzelf ook mocht laten horen. Na nog 2 uurtjes draaien heb ik me toen maar omgekleed. Ik had van een Nederlandse vrouw, die 2 dagen voorloopt op mij, de tip gehad om alles in de tent te doen. Dat zodra je de tent uitkomt je alleen nog je tent op moet ruimen en dat je dan snel weg kunt gaan. De rede: midges! Hele kleine muggen. Ze vallen gelijk aan wanneer je naar buiten komt. Dus, lange broek aan, fleecevest aan, en een midgenet over mijn hoofd. En de tip was niet gelogen! Toen ik buiten kwam vielen ze gelijk aan. Overal zaten ze. Het netje op mijn hoofd was absoluut geen overbodige luxe. Mijn handen waren niet bedekt, dus die vonden ze snel. Dus snel handschoenen aan en alles opruimen. Ik heb geen foto's gemaakt van de zwerm, ik was te druk bezig om snel weg te gaan. Wel een foto van mijn tent die ik net uitrolde. Daar zaten de midges nog in. Ook al voeg ik ze vriendelijk om te vertrekken voor het oprollen.
Vandaag een korte tocht, maar jeetje.... Wat mooi!!
's Ochtends bij vertrek waren er nog laaghangende wolken rond de bergen, met een waterig zonnetje die er doorheen probeerde te komen. Dat in combinatie met een meer. Ik heb een foto gemaakt, maar zo mooi als het in het echt was komt niet over. Het was alsof ik in de Google afbeelding resultaten was gestapt. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Dit gedeelte noemen ze de hemel of de hel. Met mooi weer is het de hemel. Met slecht weer is het een hel. Voor mij dus echt een hemel!
Vandaag heb ik volgens mij het vaakst stilgestaan om gewoon te kijken. Één keer mijn horloge vergeten opnieuw aan te zetten na een pauze, dus ik denk dat het vandaag een kilometer meer was.
Vanavond sta ik op de camping bij een mountain resort. Een douche zou me goed doen, maar na één blik in de douches voel ik me opeens weer heel erg schoon 😉

111,5 kilometer gedaan - Nog 42,5 te gaan!

Dag 8 - 16,9 km

Vanochtend toen ik mijn tent uit ging zag ik nog niet zo veel midges. Dus, stoer als ik ben, ging ik zonder vest, sokken en hoofdnetje naar buiten. Dat ging 1 minuut goed en toen kwamen ze aanvallen. Dus toch maar snel alles aangetrokken en mijn tent ingepakt. Nadat ik mijn grote tas weer in de daarvoor bestemde schuur had gezet kon ik op pad. Vandaag staat Devil's Staircase op de planning. Een steile klim naar het hoogste punt van de tocht. De naam hebben (waarschijnlijk) de militairen die dit pad rond 1800 moesten afleggen gegeven.
Het eerste stuk richting de klim gaat parallel aan de A82. Een drukbezochte weg. Na een tijdje vind ik mijn lange broek (tegen de midges bij de tent) wel erg warm worden. Ik heb van gister geleerd dat ik mijn korte broek in mijn tas moet meenemen. Dus, midden op de hooglanden ga ik van broek wisselen. Een mooie plek gezocht zonder midges... Dacht ik. Het moment dat mijn lange broek naar beneden ging kwamen ze aanvallen. Ik bedoel, geef ze eens ongelijk. Als een idioot ga ik verder met me omkleden. Met tussendoor weglopen, om me heen slaan en hoesten. Maar... Ik had mijn korte broek aan.
De klim is een klim. Maar oké te doen (met uiteraard regelmatig even stilstaan) Wat het zwaar maakt is de temperatuur. De zon schijnt volop, geen wind of wolkje te bekennen. De top bereik ik uiteraard. Daarna naar beneden met wel wat wind aan de andere kant van de berg. De tocht gaat eerst over bergpaadjes. Op een gegeven moment voegt ons pad zich bij een gravelweg. Die moest ik nog een heel stuk naar beneden lopen. Gister had ik de hemel, maar vandaag was het de hel. Die weg hakte er erg hard in. Opeens doet alles pijn, maar voornamelijk mijn knieën hebben het zwaar te verduren.
Bij het dorpje wat vandaag mijn eindpunt is zie ik de bus van mijn bagagevervoer al weer rijden. Mijn bagage is er ook al! Achter op de bus zie ik dat dieren gratis mee mogen rijden. Dus mocht je je schildpad, hamster of kat mee willen nemen voor de gezelligheid in de tent. Het kan.

Aangekomen bij mijn camping zet ik mijn tent half op. Alleen de binnentent, zodat die kan drogen. Mijn buitentent leg ik er voor om te drogen. Zelf sleur ik mijzelf naar de bar. Ik moet uit de zon. Daar bestel ik een groot glas koud drinken. Met alvast een ibuprofen er in kom ik wat bij.
Morgen al weer de laatste dag! Volgens mijn planning 19,5 km, volgens het boekje 24 km. Ik ga uit van wat mijn boekje zegt. Een niet te onderschatten, lange, lastige laatste dag.
Mocht je denken dit wil ik ook maar je weet het niet zeker.... De eerste foto is je teken! West Highland Way - Just Go!
128,4 kilometer gedaan - Nog 25,6 km te gaan

Dag 9 - 23,6 km

Om 5 uur was ik klaarwakker. Ik heb nog geprobeerd om te slapen, maar dat wilde niet, rond half 6 ben ik maar de tent gaan opruimen. En daar was hij dan, de laatste wandeldag van mijn tocht. Om kwart over 6 zette ik de eerste stappen op weg naar de eindbestemming. Het eerste stuk was flink stijgen, hier werd ik dan ook vrij snel door andere vroegstarters ingehaald. Allemaal prima, ieder zijn eigen tempo. Na het flinke stijgen kwam er een lang stuk met veel op en neer. Onderweg kom ik een man tegen, hij is pas net begonnen en doet de tocht achterstevoren. Hij heeft het over 'wij' en er liggen 2 tassen. Ik zie alleen verder niemand. Even later kom ik een vriend van hem tegen. Grote tas op zijn rug, grote tent in verpakking voor op zijn buik gesnoerd en een volle, plastic boodschappentas in zijn hand. Nog even later, als ik eindelijk een midge vrije rustplek heb gevonden, komt vriend nummer 3 aanstrompelen. Hetzelfde uitgedost als vriend nummer 2. Hij betwijfelt of hij het gaat redden. Ik ook. Na iedere 10 stappen moet hij bijkomen en zet hij zijn boodschappentas neer. Ik geef hem geen ongelijk. Maar het wordt zo wel een hele lange tocht voor ze.
Ik ga verder en zet de daling in. Dit met prachtig uitzicht op de hoogste berg van Schotland, de Ben Nevis. Weer ga ik over een eindeloze weg, maar deze keer niet in de volle zon en dat scheelt zeker! Er is voor vanmiddag harde regen voorspeld. Mijn doel is om voor 2 uur binnen te zijn. Naarmate ik dichter bij Fort William kom slaat het weer om. Eerst komt er harde wind, het lijkt wel herfst, en vervolgens zie ik de donkere wolken aankomen. Anderhalve kilometer voor het einde begint het te regenen. Gestart in de regen, geëindigd in de regen. Het hoort er bij in Schotland. En daar is dan het einde! Het standbeeld van de man met de zere voeten. En ik voel ze ook goed. Zo lang stond deze tocht al op mijn verlanglijstje, en nu heb ik hem gewoon gedaan!

152 kilometer gedaan. Die 'missende' 2 kilometer zijn vast van toen mijn horloge nog op pauze stond. Hoe dan ook, ik ben super trots op mezelf!